Sevgili kocam bana bir adım yaklaştı. Arkamdaki makyaj masasına takılıp daha fazla gidemedim. İyice yanıma geldi. Elini kaldırdı. Saçımı kulağımın arkasına koydu. Nefesini hissedebiliyordum. Gözlerimi kapattım. Elinin tersiyle boynumu baştan aşağı okşadı. Dokunuşuyla tüm vücudum titredi. Diğer eli geceliğimin iplerine gitti. "Biz gerçekten evli değiliz." "Resmi olarak evliyiz." Geceliğin ipi yere düştü. "Ben senin gerçek karın değilim." "Bir evlilik cüzdanımız var." "Biz aşık olarak evlenmedik." Hafifçe geri çekildi ve yüzüme baktı. "Kendi adına konuş küçük kız." "Bana o şekilde seslenme." "Nasıl sesleneyim?" Üzerimdeki geceliği çıkardı. Karşısında saten ip askılı bir elbise ile duruyordum. "Benim gibi. Adımı kullan." "Birazdan adımı bağırarak söylerken gösterirsin." Sadece yutkundum. Bana yaklaştı. Burnu burnumu geçti ama dudaklarımız arasında hala ufak bir boşluk vardı. Beni delirtmeye çalışıyordu sanki. O öpmedikçe dudaklarım iyice karıncalandı. Karnım içinde hafif bir gıdıklanma oluştu. "Pekala istemiyorsan..." Geri çekileceği anda yakasından tutup dudaklarıma bastırdım.