TE PANJOHURES

FOSHNJES QE NUK ERDHI DOT NE JETE
(short story)

Do doja te mos kisha qene une. Do doja te mos e kisha provuar ate ndjesi.
Mijera mendime me vertiteshin ne koke. Ndjenja te perziera. Ishte shume e cuditshme. Kur je thelle ne mendime nuk i mendon qe episode te caktuara mund te ndodhin ne jeten tende. Pastaj... Pastaj kur i provon ndjenja e peshtjellimit te pershkron te gjithen. Mendohesh te zgjedhesh te flasesh ose jo. Mendohesh se nese do e mbash perbrenda do te te grryeje te gjalle. Mendohesh a do jete dikush i afte te ta kuptoj dhimbjen.
Mijera pikepyejte qendroje si nje re gjigande mbi koken tende.
Jemi te destinuar te ecim drejt te panjohures. Te duam ta takojme, ta prekim, ta ndjejme. Por ndodh qe ajo mos te jete e destinuar te na perkase. Nuk na perket. Nuk do te jete e jona. Do te ngelet gjithmone e panjohur.