Küçüklüğümden beri masallara, dizilere, filmlere hep özenmişimdir. Oradaki kızlar gibi bir hayatım olsun istemişimdir. Yakışıklı bir sevgili, her istediğimi yapan, beni canlarından çok seven anne ve baba, yakışıklı ve üzerine düşen tatlı bir abi, dışarıdan bakılınca aşık olunası bir ev, mükemmel bir arkadaş grubu, başarılı ders notları ve dahası.
Hayalimdeki kızlar gibi güzel değildim. Yakışıklı bir sevgilim hiç olmamıştı. Annem ve babam benle hayalim gibi ilgilenmiyordu. Abimle aramız çok iyi değildi. Zengin değildik. Harika bir evimiz yoktu. Derlerim iyi değildi. Bunları anladığımda masalların, dizilerin, filmlerin gerçek olmadıklarını anlamıştım.
Hiç hayalimdeki gibi olmayan hayatımda yuvarlanıp gidiyordum. Ama o tüm dengelerimi alt üst etmişti. Hep ona kızarken asıl kızınılması ben olduğumu öğrendiğimde çok geçti.
~
~
~
~
~
~
~
~
En büyük acı olay anında hissettiğin değil, olayın üzerinden bir zaman geçtikten sonra yapacağın hiç bir şey kalmadığında hissettiğindir. -Jose Saramago
Bir cennetti düşünü kurduğum, Bir cehenneme verildiğimde.
Düğün gecesi vurulan kocamın yerine kardeşine verildiğimde başladı benim kıyametim.
Boran Safir, cennetime cehennem gibi sarıldı.