Açık ve net herşey tıpkı Yazımın başlığı gibi, umrumda degil umrumda değilsiniz hissizleştim ve hiçkimsesizleştim, her gece aynı her sabah aynı alıştım, kırıldığım oldugu kadar kırdım en iyisi olayım derken en acımasızı oldum, kaygılarımla baş başa kaldım Çogu zaman, acı yok gram, teselli verdim kendime bir dal bu sabah yine herşey düzelicek hayat devam ediyor diye ahh siktir herşey düzeliyor mu gerçekten gülmemek için zor tutuyorum kendimi alıştım onca şeye Göğüs gerip umursamadım he ama şu umursamamazlık kısmını çok zaman sonra keşfettim her yolu denedim bir de şunu deneyim dedim umrumda degil iyi gidiyor kaybettiğim kadar kazandığım hiç bir şeyim olmadı, en yakın, en sıcak, en sıkı, "0" öldüğümüz yerden devam ediyoruz işte bi umut var gibi yani çaba lazım nede olsa her sabah uyanıp yola devam etmek zorundayız,
Yetimhanede büyümüş, 17 yıldır kimsesizlikle mücadele etmiş, çok erken yaşta kendi ayakları üzerinde durmayı öğrenmiş, zeki, atarlı, biraz ağzı bozuk lakin yufka yürekli bir kızdır Ahu Tomris Karayel. Bir gün ansızın yetimhaneye gelen oldukça varlıklı insanların, Tomris'in biyolojik ailesi olduklarını iddia etmesiyle birlikte işler asla eskisi gibi olmaz.
Bu hikayede ezilen, korkan, ürkek kız yok.
Bu hikayede cesur, lafını esirgemeyen, zeki kız var.
Bu hikayede Tomris'i yaralarından vuran insanlar var.
Bu hikayede vicdanları körelmiş insanlar var.
Bu hikayede Tomris' in bir de biyolojik ailesinin karşısında verdiği mücadele var.
*Karıştırılan bebekler klasiğinden bir tık farklısı*
Not: Kitap şahsıma aittir. Herhangi bir çalıntı veya kopyalanması durumda hukuki işlem başlatılacaktır.
İnstagram hesabım: _erzurumluniloyaa_