İstediği sadece mutluluk ve aşk dolu bir hayat olan 17 yaşında bi' kız.
Yalanlar üzerine kurulmuş ve bir anda biten bir ilişki.
Ailesinden ayrı geçirdiği bir tatilinde herşey gün yüzüne çıkar.
Tüm acı gerçekler bir tokat gibi vurur yüzüne fakat burda bitmez her şey,yeniden başlamıştır.
İnsanı zaten hep en yakınları vurmaz mı sırtından?
Beren'de bu acıyı en içesine yaşayanlardan.
Çocukluğunun beraber geçtiği en yakını olan kuzeninin başına böyle bela olacağını bilemedi.
Hayatına bir anda giren Doruk ise tüm düzenini bozdu.
Ben bi' yazmayı bilirim.
Kaçış yolumdur yazmak.
Acılarım azalması gerekirken daha çok artar belki.
Yaram iyileşirken daha çok acır, ben her defasında kanatırım yeniden.
Bu olanlara bi' dur diyemediğimden belki,
belki sana gitme diyemediğimden,
belki dön diyemediğimden
Ama biliyorum ki diyemediğimden,susuşumdan
Her hikaye en başta sıkıcıdır,iyi okumalar!
Bir kaldırımın köşesinde buldum hayalimi.
Gözlerimi kapattım, bıraktım avucuna kalbimi.
Dedi ki, sonuna kadar tutacak mısın elimi?
İçimden cevapladım, birlikte tırmanacağız tüm merdivenleri.
Mumlar üfledim, dilekler diledim.
Kayan her yıldızda adını sayıkladı dilim.
Ve o bana doğru tek bir adım geldiğinde
Ben hiç gitmesin diye bütün yolları denedim.
🏀
"Doruk?" dedim heyecanla. Bakışları yüzümde oyalanmaya devam ettikçe duramadım yerimde. Bir şey söyleyecekti. Bir şey söylemek için buradaydı. "Kaptın mı formayı?"
"Feza," dedi ve seri adımlarla ona doğru ilerlediğim sırada o da birkaç adım yaklaştı bana. Sadece ismimi söylemişti ama heyecanını yansıtması için bu yeterliydi. Devam etmesini beklerken kalbim yerinden çıkacak gibiydi. "Kaptık formayı."