Meczup (Askıda)

-Askıda-

Acıyla tükenmiş kadının, acıya gülümsemiş kadınla kesişen yolu... İkisi de yıprandı, döküldü, defalarca kanadı. Biri kendinden geçti, öteki kendini buldu. Bu iki ruh acı içinde sahiden delirmiş miydi bilinmez ama... bir gerçek vardı ki, tanıştıkları gün her şeyin başladığı gün olmuştu. Kaderin belki de yaptığı tek iyilik , iki deliyi birbirine hediye etmekti...

Gözyaşı, dostluk ve aşk...

---

Bazısı çok acılı gözüküyordu, bazısı ise hiç olunmayacak kadar mutlu...

Derin bir içle mırıldandım. "Ben burada yaşayamam." "Burada kimse yaşayamaz." "Ay!" Olduğum yerden sıçrarken bir elim kalbimde ağacın öteki tarafına doğru eğildim. Yemekhanede masayı paylaştığım kişi tam karşımdaydı. "Korktun mu?" "Yok." Diye mırıldandım. Sonrasında ise tekrar sırtımı ağaca yasladım. Ağacın bir tarafında ben bir tarafında ise o vardı. "Ne zamandır buradasın?" Diye sorarken buldum kendimi. "Zamanı umursamayı bırakacak kadar uzun süredir."

---

"Neden bana söylemedin?! Bunu bilmeye hakkım vardı. Onu korumalıydın!" "S-sen? Nasıl?" "Senin yüzünden öldü!" "Ne saçmalıyorsun?! Akif hayatta."

"Bilerek yapmadım! Söyleyecektim. Gitmek zorundaydım! Babam b-" Devam etmeme izin vermeden konuştu."Herkes yaptığı şeyin hesabını verecek!"

Meczup: Deli