"Neden? " Tek kelime ama içindeki duygular oldukça ağır ve yoğun. "Çünkü ben bir hiçim." Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülmeye başladı ama bunu umursamadım. Benim için önemli olan tek şey onun kollarımdaki yok olacak varlığıydı. " Değildin, benim için hiçbir zaman öyle olmadın. Sen benim için... Sahip olmadığım bir aileden fazlasıydın ve şimdi beni onlar gibi terk ediyorsun." Gülümsedi ama gülümsemesinin ardında çok şey vardı. "Yıldızlar ölseler bile geceye geri dönerler. Benim gecem kabul etmediğim bir hiçlikti ama senin gecen bu değil. Senin gecen hiçlikten var olmuş bir bina ve sen burada yaşamak zorundasın ..." .....