Një copëz lirie! (Përfunduar ✔️)

Marina Duka nje vajzë 19 vjeçe plot ëndërra për jetën ose ndryshe ashtu si I quante ajo ''objektiva''. Mendonte se mund të bënte gjithçka, nuk shikonte asgjë si të pa mundur. Njerëzit në shikim të parë ju dukej sikur përballë kishin një ajzberg akulli si ai I titanikut. Ajo nuk i beson askujt, mendon që në jet mund të ja dal e vetme pa ndihmën e askujt e sidomos të një mashkulli. Një djalë i panjohur që dilte në ëndërrat e saja del në jetën e saj reale. Çfarë do të ndodh mes tyre? Pse Marina ka frik të dojë dikë? Pse nuk i beson askujt?

***
- Kjo është e tepërt, edhe ktu më doli përpara?- I kisha thën këto me zë dhe duke harruar që rrethohem nga shokët dhe shoqet e klasës.

- Për kë po flet?-Më pyetën një zëri shoqet e klasës.

- Askush.- them duke marrë çantën dhe duke u larguar nga oborri i shkollës për të dal në rrugë, atje ku pash atë teksa kalonte rrugën i rrethuar nga shokët e tij. Me hodhi një shikim nga larg dhe ma bëri më sy. Nuk reagova dhe vendosa të largohesha kur e shikoj që po më afrohej, qëndrovva si idiote duke menduar se e kishte me mua por ai po i afrohej stelës vajzës mbrapa meje e cila ndodhet në një klasë me mua. Me të cilën nuk kuptohemi shumë mirë, u ndjeva shumë e turpëruar kështuqë kalova nga ana e kundërt e rrugës , vendosa kufjet në vesh për të dëgjuar muzikë dhe u nisa për në punë.

- E solle kokën?- Më pyet Arla, pronarja e butikut ku punoja.

- Iki unë po deshe.- them me shaka. Pas një ore në butik hyn ai djali misterioz që nuk ja dija emrin akoma.