Korkulucak Hiçbir Şey Yok

Laura'nın hikayesini herkes dinlemeli çünkü biliyorum ki hepimiz Laura kadar olmasa da acıyla yoğrulduk ve gözlerimizi açtığımızda artık kendimize acıyacak bir benliğimiz bile kalmamış olduğunu farkettik.
~~~*~~~

"Ellegra!" Diye bağrıp ayağa kalktım ona doğru yürüyüp Ellegra'yı sertçe kendime çevirdim. Kaşlarım çatık vereceği cevabı bekliyordum,bunca yıldır yaşadığım şeyin asıl amacının onun iki dudağı arasında olması beni çıldırtmaya yetiyordu, sanki bütün kaderim Ellegra'nın ellerine bağlı iplerde olduğunu hissediyordum.

"Haftaya bugün, benimle bu ağacın altında, saat biri on geçe." dedi sakin sesiyle ve arkasını dönüp taşlık yolda ilerlemeye başladı. Bu sefer onu durdurmadım, çünkü anlamıştım, haftaya her şey sona erecekti bana bütün bu yaşadıklarımın ne olduğunu anlatacaktı.
İçimde ki büyük bir sevinç miydi yoksa koca bir yıkım mıydı anlayamıyordum. Çünkü Ellegra bunun bana bir hediye olduğunu ne kadar söylese de benim için bu lanetten başka hiçbir şey değildi. Kim ruhlarla konuşan öksüz çocukla arkadaş olmak isterdi ki?