ADANIN KUZEYİ

Bu kadar şey olduktan sonra beni sakinleştirebilecek tek kişiyi aradım. Telefonu açtığında o aşık olduğum sesiyle "Alo." dedi.
"Nasılsın canım?"
"İyiyim aşkım. Sen nasılsın, napıyorsun?"
" Hiç iyi değilim. Babamın zoruyla toplantıya geldim. Zaten sıkıntıdan patlıyordum. Bir de üzerine yeni hissedarımızın uyuz oğlu..."
Arkadan duyduğum sesle duraksadım.
" Uyuz haa... Bunu sana hiç yakıştıramadım küçük hanım. Bir de ortak olacağız." iyice sinir oldum. Tekrar telefona dönüp,
"Burak, aşkım şimdi kapatmam gerek. Sonra konuşuruz."
"Tamam aşkım. Müsait olunca ararsın." Telefonu kapattıktan sonra karşımdaki gıcığa dönerek,
"Adın her neyse bilmiyorum. Ama sen benim için uyuz olarak kalacaksın."
"Adım Kuzey ve benimle bu şekilde konuşamazsın."