•Mafyanın aşkı
•Adada bir kadın
Azad bana yaklaşıp "Çocuklar ilk doğduğunda, annesini gördüğünde birkaç saniyeye alışır. Annesinin kokusu o çocuğu büyüler, huzuru o kokuda bulur. Çok kısa bir sürede annesini benimser."deyip duraksadı.
Yüzü, yüzüme yaklaşırken, tenine düşen ay ışıkları, dalganın sesi duygularımı ele geçirmiş gibiydi. Dudakları dudaklarımdan birkaç millim uzakta durdu.
"Ben senin nefesinde huzur buldum, Ada. Söylesene nasıl seni bir yabancı bellerim?"
Hızlanan kalp atışlarımın sebebini merak ettim. Neydi onu hızlandıran? Azad'ın sözleri mi, yoksa bu kadar yakın oluşumuz mu?
Kendime gelmem için ilk önce yumruk yaptığım ellerimi haraket ettirdim. Azad'ın söylediği tüm cümleleri hafızamdan sildim. Gülümseyerek geri geri birkaç adım atıp "Ben hafızasını kaybetmiş bir kadınım, geçmişini hatırlamayan. Şimdiyi düşünmek istemiyorum."diyerek denize yaklaştım.
"Yüzmek istiyorum."dediğimde Azad arkamdan "Yüzebiliyor musun?"diye sordu.
Ona dönüp omuzlarımı silktim, ardından ayakkabılarımı çıkardım.
"Bilmiyorum."dedim suya atlayarak.
✪✪✪
Ada Aydoğan
Azad Alparslan
Pamir Alptekin
Melis, annesinin kaderini yaşayan bir genç kızdı.
Babası ve abisi tarafından ayak bağı gibi görülür ve onlar için para kaynağı olmaktan ileri gidemezdi. Ama günün birinde, celladı olan kişi ona hayatının aslını gösterdi, bir intikam uğruna ailesinden koparıldığını söyledi.
Seneleri acıyla geçen Melis, kendini yepyeni bir sayfa açmış halde buldu ama hiçbir şey beklediği gibi değildi. Olamazdı.
Çünkü onun sevilmeyecek çok yanı vardı.
"Koskoca evinize bir beni sığdıramazdınız. Madem sığdıramayacaktınız, o zaman beni o cehennemden neden kurtardınız?"