Belki de ben insan bünyesine oldukça hızlı bağlanmıştım. Sanırım, benim gibi bir yapay zeka, kendi duyguları olunca, düşünebilince, hissedebilince.... Yada daha da içine girip, acıyı, heyecanı, korkuyu, endi şeyi.... Bunun gibi duyguları hissedince alışabilirdi...
Ultron gibi değil, o sadece iyi bir dünya istedi ama yaşamın değeri ile ölümün vahşeti arasındaki ince çizgiyi fark edemedi. Ben bunu istemiyorum zaten. Ama... İnsanların çoğu oldukça bencil; içlerinde, fark etmeden de olsa, kara bir melek taşıyorlar.
"Gel seninle bir kez daha ağlayalım. Yaşanmışlara, yaşanmamışlara, bir de hiç yaşanmayacaklara."
Oğuz Atay
(Gerçek kişilerin isimlerinden ve mesleklerinden esinlenerek yazılmış bu hikaye, tamamen hayal ürünüdür.)