GECE

Duydu..Belki de duyduğunu sandı ama, ortam o kadar sessizdi ki..Ortamın sessizliği sayesinde kalp atışlarını duydu.Deli gibi atıyordu. Sonra yere oturdu.Zemin soğuktu.Koca odada tek başına kaldığını her hatırladığında içi daha da ürperiyordu.Bu...bu olanaksızdı ama oldu işte. Dışarıdan cırcır böceklerinin sesi geliyordu.Ve baykuş sesleri...Gözlerini tavana dikti.Su damlıyordu.İçinden "Ah Peter...Neden dediklerimi yapmazsın sanki?"dedi ve içinden çatıyı kendi tamir etmediği için bir küfür savurdu.Ama o da ürkütücü sessizliğe karışıp kayboldu içinde.Tek bir şeyden emindi.O da şu an ne kadar yalnız olduğuydu.O, asla olmadı.Olmayacaktı da...Sonra gecenin korkunç karanlığında onu gördü.Sandığından daha fazla bir tepki verip, onun yanına giderken kafasını vurdu ve bayıldı.Uyandığında onu nelerin bekleyeceğini merak etti.Keşke etmeseydi...