دامه سرکوب خونین تظاهرکنندگان در سوریه از سوی نیروهای ساختارهای امنیتی وابسته به دولت بعثی حاکم، کوشش کشورهای امپریالیستی برای ایجاد زمینههای تصویب قطعنامههای مشخصی در شورای امنیت که مداخله مستقیم آنان در این کشور را امکانپذیر کند، سقوط طرابلس و شکست نیروهای وابسته به معمر القذافی، دیکتاتور لیبی، در زیر بمبارانهای ناتو، در صدر اخبار تحولهای جهان در روزهای اخیر بودهاند. ازهم پاشی ساختارهای عملکردی رژیم حاکم بر لیبی در زیر بمبارانهای بی وقفه، برنامهریزی شده، و همهجانبه نیروهای هوایی وابسته به پیمان تجاوزگر ناتو، و نگرانیهای به حق در رابطه با آینده دموکراسی در لیبی، یک بار دیگر ضرورت بررسی نقش ویرانگر نظامهای دیکتاتوری منطقه در فراهم آوردن شرایط عملکرد و کسب سَروری(هژمونی) امپریالیسم را پیش میکشد.