Mijn naam is Julie

Ik word wakker door een naar gevoel in mijn buik. Ik kijk naar de rode cijfers op mijn wekker, 5:38 tonen ze. Ik kan niet meer slapen ik ben bang voor morgen... Mama zegt dat de eerste dag op de middelbare school wel zal meevallen maar ik heb daar mijn twijfels bij. Nieuwe leerkrachten in nieuwe klassen met nieuwe leerlingen en vast ook nieuwe pestkoppen. In het begin van de vakantie was ze blij geweest, eindelijk verlost van die trutten en sukkels uit haar oude klas maar langzamerhand had ze door hoe een hel ook het middelbaar zou zijn. Ze zal ongetwijfeld genegeerd worden en dat vind ze best oké. Het is beter dan een stelletje uitscheldende losers die je vanaf dag één het leven zuur maken. Ze moet alleszins niet reken op vriendelijke meisjes die haar vriendinnen willen zijn. Zelf zou ze ook nooit naar en zielig meisje aan de kant gaan die op de koop toe stinkt en vuil is. Ze haat haar leven ze haat haar moeder als zij niet werkloos was had ze water om zich te wassen en zo veel meer.