"Hoe ver wil je gaan?" vroeg de stem me. "tot ik de dunste ben, tot de dood als het moet." Het was de enigste wens die ik toen had, de dunste zijn. De dunste, wanneer was je dat eigenlijk? Eerst 50 toen 40 daarna 30, hoeveel moet je wegen tot je de dunste bent? Weet je, het boeide me niet eens of ik erdoor stierf, zolang iedereen me maar zou herinneren als 'het dunste meisje.' Dit alles schoot voorbij in mijn laatste seconde, als ik nooit op 'ok' had geklikt was dit nooit gebeurd. Toen was mijn wens de dunste te zijn en nu was mijn laatste wens was dat ik het nooit gedaan had. en nu, nu ben ik verslagen. door Ana. WAARSCHUWING: LEZEN OP EIGEN RISICO, BEVAT EETSTOORNIS DUS ALS JE SNEL GETRIGGERD WORD NIET LEZEN.