Toen een duisternis zich over Het Groene Woud verspreidde, vertrok het geluk uit het machtige elvenrijk. Het eens zo levenslustige volkje verschool zich achter de muren van hun koninkrijk en het woud groeide uit tot een sombere en onbehaaglijke plek. De andere rijken verdachten Thranduil ervan te zijn verbitterd door de terugkeer van Sauron, de groeiende verduistering van zijn rijk en de overheersing van de kinderen van Shelob in zijn woud. Niets is minder waar. Er was een andere reden waardoor Thranduil de lust in het leven was verloren. Een reden waarover niemand in zijn buurt durfde te spreken en dit door de jaren heen ook niet deed. Omdat men er niet meer over sprak, vervaagde de herinneringen, werden verkronkeld em verdraaid, tot er tientallen versies ontstonden. Men was vergeten hoe Thranduil eens was, een genieter van het leven en een liefhebber van zijn koninkrijk. De herinneringen gingen in teniet en men dacht er niet meer over na. Niemand meer, behalve Thranduil. Dit is het verhaal over Thranduil en de verborgen herinneringen die hij verstopt heeft in het diepste van zijn ziel. Een pijn dat zijn hart heeft gekrengt. Een pijn die met geen beter woord beschreven kan worden; 'Zielenpijn.'All Rights Reserved