İ K A R U S

Koşarken adımlarım nereye gideceğini biliyor gibiydi ama ben bilmiyordum. Kaçarım sanıyordum, bu yüzden ayaklarıma daha çok yükleniyordum ama neden kaçtığımı bilmiyordum.

O da kaçıyordu.

Belki kaderinden, belki kaderinin ucuna bağlı iplerden...

Fakat bir araya gelmiştik işte.

Gözleri vardı. Gece kadar siyah, ruhu vardı zift gibi kara... Kadınlardan nefret ederdi, başta en çok annesinden.

Ve en çok kadınları kullanırdı, onlara acı çektirip ortada bırakmayı seven psikopatın tekiydi.

İçkiden nefret ederdi ama en çaresiz anında, kıyısını arayan bir sandal misali ona sığınırdı.

Dünya üstünde sahip olunabilecek her şeyi vardı, her şeyi parasıyla satın alabileceğine inanırdı. Öylede yaptı.

Ama onun bir kalbi yoktu.

Ve durdurulamazdı.