GEÇMİŞİN GÖLGESİNDE

Kader yeter ki kararını vermiş, olsun hayat sizi selde bir kum tanesi gibi sürükler sen tesadüf sanırsın hayatın zamanı durur, hakikatlerin zamanı başlar, kim bilir belki de aşkın. Her aşkında kendi kaderi vardır. Kimi doğar, büyür, ölür, kimi de; nefrete, hırsa, tutkuya dönüşür.

-"Bu hayat, hayatın bu karanlık dünyadan mı ibaret sadece? Bu hayatta önem verdiğin şeyler, enlerin var mı mesela?

-"Evet, var. Ailem

-"Hah! Ailen? Onlarda tıpkı sen gibi, ve belli ki canavara dönüşmüş seni farkedemiyorlar. Çünkü günün birinde onları tek tek öldürecek olsan hepsi öldürüldükten sonra farkederler muhtemelen. Sonuçta sana inanıyorlar ve sen ne dersen o! Yani iç güdüler devre dışı. Bu yüzden yine elinde var sıfır. O ailem dediklerin sana itaat ettikçe varlar yoksa yok! Senin deyiminle yanında değiller yakınındalar. Buna aile diyemezsin!

-"Bana sökmez bu boş edebiyatların, son uyarışım seni, o aklından her geçeni ağzına alırsan, bana ahkam kesmeye kalkarsan benim aile dediklerimi küçümsemene sebep olan o övündüğün ailende yerinde kalmaz uyandırmadı deme!

-"Al işte sen busun, ama beni ne kadar tehdit edersen et o iç güdüleri devre dışı, kalpleri, vicdanları katılaşmış o sürülerinden olmayacağım. Başaramayacaksın! İzin vermem anladın mı?

Kolumu sıkıca kavradı beni kendine çekti kolumu sıkı sıkı tutarak konuşmaya başladı.

-"Yerinde olsam o sürüyü küçümsemezdim. Günün birinde ölecek biri için o sürüden olmak her koşulda yararına olacak çünkü. Bilirsin sürüden ayrılanı kurt kapar!"