24: VEDA

Kız heyecanla doğum gününü kutladı sevdikleriyle, hayatında en mutlu olduğu anlardan birisinin içindeydi. Sevgilisinden gelen evlilik teklifi de cabasıydı. kahkahalarıyla aydınlattığı o sokakta canından olacağını bilmeden yürüdü.

Bir adım sesi geldi.

Kız tekrar kafasını kaldırdı ne karanlık sokakta etrafına baktı.

Bir adım sesi daha.

Kız korkuyla kasıldı ve telefonun arama kısmına girdiğinde duvardan ayrıldı ve olabildiğince hızlı adımlarla bir an önce aydınlık bir yere çıkabilmek için gayret etti.

Bir adım sesi daha geldi.

Kız korkuyla bir kez daha kasıldı ve artık koşmaya başladı. Telefonundan sevgilisinin numarasını üstüne tıklamıştı ki bi el kızın saçına sarıldı ve çekti.

Kız acıyla bağırdı. Tekme savurmaya çalıştı fakat başaramadı. Canı öylesine yandı ki. Sarhoşluğu bir anda geçmişti.

Kız çırpınmaya başladı fakat engel oldu saçlarını kavrayan el. Dizlerinin arkasına bir tekme attı yabancı. Kız dizlerinin üzerine düştü. Teni hassastı çok ve şimdiden yandığını, dersinin hafifçe soyulduğunu hissetti.

Kızın telefonundan bir ses yükseldi. "Arden sevgilim orada mısın?" Kız tam bağıracaktı ki yabancı el ağzına kapandı ve konuşmasına izin vermedi. Ardından aramayı sonlandırdı. Kız korkuyla çığlık attı tekrar. Ne olduğunu anlamakta zorlanıyordu, korkuyordu, canı yanıyordu. Bugün en mutlu günüydü onun.

Kız tekrar saçlarında bir acı hissetti ve karnına yediği bir tekmeyle yere düştü. Çok geçmeden karnında çok derin bir öncekilere asla benzemeyen sızı hissetti. Canı öyle çok yandı ki çığlık bile atamadı. Gözlerinden akan yaşlar bütün suratını ıslatmıştı.

Kız ikinci bir sızı daha hissetti. elini karnına attığında kendi kanlarıyla karşılaştı. Kanıyordu, ölüyor muydu? Öyle çok korkuyordu ki tekrar kalkmaya çalıştı fakat bir sızı daha baş gösterdi. Ş