Renksiz Duvarlar

"Ben Mert. Annem artık burada çalışıyor. Sen kimsin?"

"Selim."

"Annem gelmeden önce burada bir çocuğun olduğunu söylemişti. Demek o sensin. Hayâlimden daha da tatlısın."

Selim duyduğu bu cümleyle kalbinin hızlandığını hissetti. Mutlu olduğundan mıydı? Sahi,bu cümle ona mutlu mu hissettirmişti? O zaman gülümsemesi ve aynını ona söylemesi gerekmez miydi? Yapamadı,öylece durup donuk bakışlarını sürdürmeye devam etti. Gülümsemedi,tebessüm etmedi. Nereden bilebilirdi ki karşısında duran bu çocuk sayesinde ağlamayı bile unutacağını?