Giving up ?

Er was eens een meisje, 14 jaar oud. Ze groeide op, ze was een tweeling. Haar tweelingbroertje en zij waren onafscheidelijk. Op de basisschool zaten ze wel in een andere klas, het meisje was vrolijk tot groep 6. Het meisje heeft eigenlijk een andere naam, maar voor privacy noem ik haar in mijn verhaal Sanne. Haar broer werd gepest door twee oudste klassers, die waren heel sterk. Elke dag werd haar broertje in elkaar geslagen en het enige wat Sanne kon doen, was schreeuwen, huilen en naar huis rennen voor hulp. Dag in dag uit... In groep 7 werd Sanne zelf gepest, maar niemand had het door. De oudste klassers waren weg, alleen nu was er een nieuwe groep 8. Het pesten begon met vervelende opmerkingen, maar ging al gauw over tot elke pauze slaan en schoppen. Op plekken waardoor niemand kon zien dat ze in elkaar geslagen werd. Niemand had iets door en Sanne hield wijselijk haar mond. In groep 8 was ze opgelucht en ging alles beter, maar het meisje was veranderd. Ze was veranderd in een wantrouwend meisje, die zich afsloot voor alles en iedereen. Op de middelbare school kreeg ze een nieuwe kans, helaas gingen er vijf kinderen van haar oude school mee. Ook haar broertje. In de eerste was Sanne vreselijk bang, bang om haar broertje voorgoed te verliezen, dat hij weer gepest zou worden. Ze hield hem elke pauze en elk uur in de gaten, ondanks verschillende klassen. Gelukkig zat zijn klas wel goed, maar haar klas was de drukste en ze had het niet naar haar zin. Ze kreeg ruzie met de bitch van de klas en school, die ze daarvoor als vriendin had gezien. Haar wereld stortte in. Haar mentrix hielp ook niet erg mee. In de tweede raakte Sanne écht depressief. Dit vertelde ze op school, er werd een hoop heisa gemaakt, ze kreeg ruzie met haar ouders. Dit maakte haar nog verdrietiger. Aan het eind van dit boek wordt de identiteit van Sanne bekend gemaakt. Hou rekening met verdrietige en emotionele stukken. Dit wordt uit ik-perspectief geschreven.