Geçmişten İz

Doğum gününüzde başınıza kötü bir şey geldiyse eğer her yılki kutlamanızda aklınıza
gelir bu olay. Hele doğum gününüzde en iyi arkadaşınızın annesi ve babası
hayatını kaybederse aklınızdan çıkmaz. Ben de son iki yıldır doğum günlerimi
odamda sabahtan akşama kadar yatarak geçiriyorum. Kendimi bildim bileli yanımda
olan, en yakın arkadaşım Fatih’in ailesinin doğum günü partime gelirken trafik
kazası geçirmelerini düşünmemek için tüm gün uyurum. O gün aklımdan çıkmıyor.
Trafik kazası haberini aldığımızda Fatih’in bana bakışları aklımdan çıkmıyor.
Topuklu ayakkabılarla, parti şapkalarıyla hastaneye koşturuşumuz aklımdan
çıkmıyor.

Fatih’i gülümserken son görüşümdü 17 Eylül 2012. Ardından yaklaşık iki yıl boyunca hiç görmedim onu. Bir gün okuldan eve dönerken bahçede onu gördüğümde ne yapacağımı bilemedim, yanıma gelmesini bekledim. Beni ne kadar çok özlediğini, değiştiğimi söylemesini falan bekliyordum. Fakat dediği tek şey "Sana ihtiyacım var. Bana yardım eder misin?" oldu.