İşkence ettiği kişilerin işkenceden sonraki halini fotoğrafa çeker ve öldürdüğü kişinin en sevdiği şey ile fotoğrafı birleştirip resmini çizer daha sonra ise resmi kendi sergisinde insanlara sunardı. Sergilediği resimlerin bir kısmı hastalarının gördüğü şeyler bir kısmı ise öldürdüğü insanlardan oluşurdu. Ve kimse o tablolardaki çığlıkları duymadı sadece bu anonim ressamın resimlerine hayran kaldılar. İçindeki yaşanmışlıkları görmeden sadece izlediler. Sanki anlıyormuş gibi saatlerce gezindiler o sergide hiçbir şey anlamadan... B×B B×G G×G