ORPG.
Alles is verwoest. Mensen zijn gewond, en zoeken hulp in het ziekenhuis in de wereldstad Utrecht, maar weten niet dat het daar juist levensgevaarlijk is. Ze weten niet dat dit geen kernramp is, maar het einde van de wereld.
Alex Rousseau is een jongen die de ondergang van hemzelf en zijn wereld langzaam ziet verpulveren. Hij moet leren leven met het feit dat hij niet iedereen kan helpen. Hij wil niet zwak zijn, maar hij is bang en hij is alleen.
Leora Jackson is een onzeker meisje dat zo gevormd is door haar zware verleden. Op de dag van de ramp moet ze alles laten vallen om zichzelf, op het nippertje, te redden. En ook zij ziet haar wereld met afgunst ten onder gaan. Ze is zwak, ze is bang en ze is alleen.
Deze tieners, jeugdvrienden uit Ede, wanhopig op zoek naar een houvast, vinden elkaar na de kernramp in Utrecht. Kunnen ze doorzetten, de mensen redden van wie ze houden? Of is het daar nu al te laat voor?
Vol angst kijk ik hem aan. Elke stap die hij naar voren neemt, zet ik weer naar achteren.
De duivel zichzelf zie je gewoon in zijn ogen. Vol met haat en leedvermaak.
"Wat wil je van me?" vraag ik angstig. "Maar prinses toch, ik wil alles van jou." Met een grijns kijkt hij mij kwaadaardig aan. Ik probeer snel een uitweg te vinden, maar het universum lijkt niet mee te werken.
"Je kan niet ontsnappen." zegt hij nu serieus. "Je zal hier blijven, voor altijd."
"Ga weg!" gil ik. Zijn grijns wordt alleen maar groter. Hij zet vlug weer een paar stappen naar voren, wat mij laat schrikken en naar achteren doet deinzen.
Ik voel de koude muur tegen mijn rug aan. Bang kijk ik hem aan. Hij heft zijn vuist op, die vliegensvlug mijn kant op komt.
Voor ik het weet, wordt alles zwart om mij heen.
-
De prachtige cover is gemaakt door @floralifex !