Pozwól mi spłonąć

Wchodzę do restauracji, widzę że wszystko już jest przygotowane.

-O tutaj jesteś.

Mike obejmuje mnie ramieniem i prowadzi wgłąb pomieszczenia.

Nie byłam przekonana czy powinnam tu przychodzić, ale teraz widząc te wszystkie szczęśliwe dzieci, nie żałuję.

Światło było delikatnie przygaszone, w tle leciała cicho muzyka. Na stołach było mnóstwo jedzenia.

-Banda snobów.

Bev stanęła przede mną z plamą na sukience.

-Co się stało?

Była wściekła, ale jej mina była tak zabawna, że nie mogłam powstrzymać uśmiechu.

-Jakiś baran wylał na mnie szampana.

Przyłożyłam chusteczkę i delikatnie wciskałam ją w plamę.

-Gdzie doktorek?

-Poszedł po coś do picia.

Rozejrzałam się, ale nigdzie nie mogłam go znaleźć.

Beverly stanęła nagle jak wryta i prawie przestała oddychać. Wzrok wbiło w coś za mną. Właśnie miałam odwrócić głowę, kiedy..

-Nie odwracaj się.

Teraz już poważnie się zmartwiłam. Chwyciła mnie za rękę i zaczęła ciągnąć mnie w przeciwnym kierunku.

Nie mogłam się powstrzymać, musiałam się obejrzeć.

I wtedy go zobaczyłam, stał tam, jak gdyby nigdy nic. Ubrany w dopasowany garnitur, z idealnie ułożonymi włosami, Drake.

Posłałam przyjaciółce przerażone spojrzenie. Widząc to, pociągnęła mnie do korytarza.

-Dobrze się czujesz?

-Potrzebuje świeżego powietrza.

Wyszłyśmy przed restaurację. Wzięłam kilka głębszych oddechów i poczułam, że mój mózg znowu pracuje. Bev podała mi papierosa.

Drzwi otworzyły się ponownie, kilku mężczyzn wyszło przed knajpę głośno rozmawiając. Był z nimi Drake.

-Nie zauważył nas, spokojnie.

Odepchnęłam z ulgą.

-Eva, wszędzie Cię szukałem.

Gdy usłyszałam głos Mike'a, zbladłam. Nie mogę być chyba jedyną kobietą o tym imieniu. Pocałował mnie w policzek.

-Musiałam się przewietrzyć.

-Wszystko w porządku?

-Tak, tak.

-Możemy wracać?

Skinęłam głową.

Byłam już przy drzwiach, kiedy poczu