The Come Back of the Lost Memory
  • Membaca 78
  • Suara 0
  • Bagian 2
  • Membaca 78
  • Suara 0
  • Bagian 2
Sedang dalam proses, Awal publikasi Jan 19, 2015
Prologue:

“Bree wag na kaya tayong tumuloy "

“Hindi pwede ,eto na yung chance na hinihintay ko gusto kong
magdrive ng yatch”

“pero bree ,mahirap magdrive nito” 

“psstt,wag kang maingay at matakot ako bahala sayo trust me ,sige
na iistart mo na lang yung yatch bilis”

“bree”

“oh ano ?wag ka ngang exclaimed ng exclaimed jan ,ang bagal
mo alis jan ako na nga bago pa tayo mahuli dito"

“bree wag mm---aay—yy aa---aa --ppoo---yy”

“ha?ano ?di kita maintindihan,bahala ka”

the next thing they see is all went black
Seluruh Hak Cipta Dilindungi Undang-Undang
Daftar untuk menambahkan The Come Back of the Lost Memory ke perpustakaan Anda dan menerima pembaruan
or
Panduan Muatan
anda mungkin juga menyukai
Slide 1 of 1
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books) cover

TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)

54 Bagian Lengkap

Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more? *** May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam. Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit. Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana. Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga? Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon. Disclaimer: This story is written in Taglish.