"Don't worry Skye, I canceled that arranged marriage already. Wala ka ng dapat pang ipag-alala. Sinisigurado ko, 'di ka na ulit pa nila maitatali sa akin. I'll be happy for you and for my cousin." I smiled, pilit na pinipigilan pa rin ang mga luhang nagbabadya ng lumabas sa aking mga mata.
"Moon, t-teka. Look I'm very sorry kung nasaktan man kita. Hind-"
"Hindi mo na kailangang magpaliwanag pa. Naiintindihan ko. I only want you to be happy even without me. Thankful na ako sa mga pagkakataong hinayaan mo akong mahalin ka. Masaya na akong naranasan ko rin ang mahalin mo sa loob ng halos isang buwan. Thank you, Skye."
"Moon sana mapatawad mo ako." Nakita ko ang pagtulo ng luha niya mula sa kanan niyang mata. Kusa nang gumalaw ang mga paa ko palapit sa kanya upang punasan ang luha niya. Isang mataman na tingin lamang sa akin ang ginawa niya matapos kong punasan ang kanang pisngi niya.
"I want you happy, okay? I love you. But you don't love me. I understand." I smiled to her with all of my heart. I kissed her forehead and held her left hand. Kinuha ko ang singsing na naroroon sa kanyang ring finger saka ko binitiwan ang kamay niya.
"What are you going to do with my ring?" Dikit ang mga kilay na tanong niya sa akin.
"This isn't yours anymore." Sabi ko at mabilis nang tumalikod, leaving her there.
This is not her's now. I knew I already told her about this... that I'm going to give this to the one I'll marry someday.
TOTGA (Candy Stories #4) (Published under Bliss Books)
54 parts Complete
54 parts
Complete
Engineering students Pfifer and Ivan know that what they have is something special. Without a proper label between them plus an ugly twist of fate, can they manage to be together in the end--or will they remain as each other's TOTGA and nothing more?
***
May feelings na laging nandiyan, nakaabang kung kailan magpapapansin. Nakaabang kung kailan ako titisurin sa mga pamilyar na kanta, lugar, at salita. Magpapaalala sa isang mukha na hindi ko naman gano'n kakabisado pero pamilyar. Magpapaalala sa mga dating pakiramdam.
Malalaman mo raw kung sino ang The One That Got Away mo kapag narinig mo 'yong salita at nakaalala ka ng iisang tao lang; nakatisod ka ng mga dating pakiramdam; nangulila ka sa mga nakaraang saya; nakaalala ka ng mga pamilyar na sakit.
Sabi, time heals wounds at distance makes one forget. Bakit parang hindi naman effective? Bitbit ko pa rin lahat ng what if. Hindi pa rin ako makatakas sa maraming sana.
Ako ba ang bumitiw o siya? Tapos na ba kami talaga?
Ang sarap magtanong kaso...wala nga palang kami noon.
Disclaimer: This story is written in Taglish.