Kendi İçinde Çırpınanlar

Ruhu olduğu yeri terk edip boşlukta savruluyor,dalıp gidiyordu..
Savrulup nereye düştüğünü bilmeyen, kaybolan bir yaprak gibiydi.
Rüzgar onu evinden, dalından koparmış, kaybetmişti. İnsanlar evini kaybetmiş yaprağa basıp geçiyorlardı.
Yaprak ise olduğu yerde bekleyip,herşeyin değişeceğini umut ediyordu.
Yazık o yaprağa orda yok olup gidicekti. Yerine yeni yapraklar gelicekti. Zaman dedi, zamanla çok şey değişir diye düşündü.
DEĞİŞİRMİYDİ?