Görev: Sığınak

Bu ateş ikimizi de yakacak. Yüküm zarif bedenine kat ve kat ağır gelirken hafifleyeceksin. Altımda ezilen güzelliğinle birlikte kirleneceksin, tene dokunmayı büyük başarı sayanlara inat benim olacaksın. Oysa ki benim olman için bütün bu afili cümlelere ve seni bana ait kılacak bacak arana ihtiyacım yok.

Çünkü asıl gözlerin, gözlerime sevgiyle değdiğinde benim olmuş olacaksın. Benden korkuyorsun Eva. Bana boyun eğmekten ölesiye korkuyorsun. Sana bir şekilde dokunacak olmam korkutuyor seni. Gözlerinden bir damla yaş süzülecek gibi.

Korkuna saygısızca sana sahip olamam. Önce saygı duymayı öğreneceksin bana, önce saygı duymayı öğreneceğim sana. Göz göze geldiğimizde çakan şimşeklerden korkup bana sığınacaksın Eva. Karanlıktan sana sığındığım, karanlıktan daha karanlık olan gözlerinde ışık aradığım gibi sen de beni arayacaksın ruhunda.

Kayıp bir zaman diliminde ellerim ellerindeyken bakışlarını kaçıracaksın benden. Ve İkinci bakışta nihayet soyunmaya başlarken yol yordam bilmez ellerimle kıvırcık saçlarını okşayacağım. Elbiselerinle birlikte kibrini de arındıracaksın bedeninden, hayata dair katı kurallarınla birlikte benim olacak, asla dediklerini yaşarken inleyecek, imkansız dediklerini yaparken gülümseyeceksin güzel kadın.

Ama şimdi değil. Şimdi hayallerimden bile uzaksın bana. Bu görev denilen yükün altında kendimi özgür hissettiğim gün 'Eva.' diye fısıldayacağım kulağına.

Bana hükmetmeyi öğreneceksin. Tenine olan kabalığım sana olan açlığımdandır, sen ki adrenalinin vücut bulduğu kadın. Dudaklarında gezecek kabalığımı bağışla, bu gece yaşanacak her şeyin sebebi olan sen, bütün eylemlerimi yeni başlangıçlarının ilk adımı olarak hatırla. Bu daha başlangıç.

Ki henüz keşfedilmemiş bir dünyanın ayak basılmamış topraklarıdır dudakların.