"Yapma Burcu, bu yolun sonu ölüm"
"Biliyorum ve bende size bunu soruyorum zaten ... kardeşim dediğimiz kubilay'ın katilini bulurken benle ölmeye varmısınız?"
"Kusura bakma Burcu ama benim de bir hayatım var"
Güldüm
"İki , bu iki oldu Efe . Beni ikincikez yarı yolda bıraktın ... yolun açık olsun"
Önce gözlerime dolu dolu baktı ardından gözleri betonu buldu.
"Şey Burcu , seni ne kadar sevdiğimi biliyorsun, evet sevgili olunca yürütemedik yapamadık ama ben sana aşığım bu değişmeyecek fakat benimde bir ailem var "
"Uzatma Ilgaz sanada hayatında başarılar"
Dolan gözlerim ile arkamı döndüm ve hızla oradan ayrıldım.
Ve fark ettim ki,
Ben benimle ölüme kadar gelecek arkadaşlar edinememiştim.
Sayın savcım:Ilgaz Çekici
Avukat hanım:Burcu Yazıcı
Komiser'im:İpek Yazıcı
Komiser bey:Efe Kayacı
(Kitap Mutlu sonla bitecektir)
[TAMAMLANDI]
Dağa kaçırılmasıyla başlamıştı onların hikayesi...
Onlar herkes gibi normal tanışmamışlardı.
Hatta onlarınki çok zalimce bir tanışmaydı.
Mecburiyetti onlarınki.
Teslimiyetti.
Yeri geldiğinde acı çektirmekti.
Ve acı çekmekti.
Bunca kötülüğe rağmen onların bir araya gelme ihtimali var mıydı?
Tanışmaları normal olmayan bu iki insanın, sonları normal olabilecek miydi?
!!! Askeri kurgudur !!!
( LÜTFEN!!! 15. bölüme kadar kurgu hakkında karar vermeyin! 15. bölümden sonra hala aynı fikirdeyseniz o zaman fikrinizi belirtin. )