17ος αιώνας
Όλοι είχαν ακουστά τον Καπετάνιο του θανάτου. Έλεγαν πως ήταν ο ίδιος ο διάβολος και ζούσε μόνο για να παίρνει τις ζωές όποιων εμφανίζονταν στο διάβα του. Έλεγαν πως είχε τόση δύναμη, που μπορούσε να σκοτώσει ακόμα και με το βλέμμα του. Πίστευαν πως είχε έρθει από την ίδια την κόλαση. Μαζί με το πλήρωμά του πάνω σε ένα πελώριο πλοίο με πανιά τόσο μαύρα όσο και η νύχτα, έσπερναν τον όλεθρο και την καταστροφή στις θάλασσες.
Αρκετοί θεωρούσαν πως αυτός και το πλήρωμά του ήταν μια πειρατική ιστορία. Υπήρχαν όμως και εκείνοι που πίστευαν πως δεν ήταν μια απλή ιστορία, αλλά ήταν ζωντανός με σάρκα και οστά!
Ο καπετάνιος του θανάτου όμως υπήρχε και όπως όλοι οι άνθρωποι, είχε μια επιθυμία: Να βρει ένα από εκείνα τα μυθικά πλάσματα της θάλασσας, από τη μέση και πάνω άνθρωπος από τη μέση και κάτω ψάρι. Μια γοργόνα. Οι άνθρωποι πίστευαν πως ήταν παραμύθια, όχι όμως εκείνος. Θα έβρισκε μια γυναίκα της θάλασσας κρατώντας την αποκλειστικά και μόνο για αυτόν. Και θα έκανε τα πάντα για αυτή την επιθυμία...
"Και ποιος ο λογος να ξέρεις;"
"Πες μου μικρή"
"Όχι"
Με πλησιάζει και βάζει το χερι του στο μά γουλο μου "θα μου πεις;" νιώθω την ανάσα του στον λαιμό μου να με καίει
"όχι λέμε" λέω και κάνω ένα βήμα πίσω..
16/3/2019 #1 jealous
16/3/2019 #1 babygirl
21/3/2019 #3 bestfriend
09/5/2019 #1 little