Sende Duydun Mu ?

Nutkum tutulmuştu adeta .O karanlığıyla daha da ürkütüyordu beni . Soğuk ellerinin tenimde gezdiğini hissedebiliyordum. Ve tenimi sıyırıp geçen ılık nefesini .Biranda herşey uzaklaştı. Boşlukta gibiydim. Varlığını hissetmiyordum.Korksamda muhtaçtım ne yazık ki ona.Varlığını istedim belki ilk defa.Beni sarıp sarmalasın,korusun istedim. Gene bana o ılık nefesiyle içimi ısıtan sözler söylesin istedim. Ama o böyleydi bi var bi yoktu.Kimse bilmezdi o kim diye.Ben de bilmiyordum.Yüzü sırlar arkasına gizlenmişti.Gözlerim gözlerine muhtaç ,burnum onun kokusuyla yaşıyordu.Nefesim oydu,ölümüm de o .
Beni ben yapan oydu.Bazen yüksek bir dağın zirvesi gibi ulaşılması zor olurken,bazen yanımda ot gibi biterdi.Bu oydu.Hayat onun oyunu bende oyuncusuydum.Ve bu oyunda tek bir kazanan olurdu. O da kendisi.Bazen kırsa da kalbimi anlıyordum onu. İçindeki öfke tüm kalbini ele gecirmiş bir mermer gibi kaplamıştı adeta.Belki derinlerde bir umut vardı ama o da birgün karanlığa karışıp yolunu kaybedecekti...