BİR AVUÇ TESADÜF

"Güneş batana kadar denizin dalgalarıyla savrulmaya ve onlar kadar sessiz olmaya başlamıştım. ' Güneşin batışını izlemek unutkanlık yapar. ' derdi babam. O yüzden biz hep batmadan önce ayrılırdık iskeleden. Fakat bu sefer güneşin batışına kadar kalmaya kararlıydım. Belki o zaman babama olan üzüntüm son bulabilirdi..."

Babasını yeni kaybetmiş bir kızın daha ne kadar büyük bir acısı olabilirdi ki?

Babasının ona olan sevgisini ve sıcaklığını kaybeden Buse, artık eskisi kadar mutlu olamayacağını düşünürken, en yakın arkadaşı Yağmur'un verdiği şans bilekliği ile güzel şeyler olacağına inanmaya başlasa da geçmiş asla peşini bırakmayacaktır...