,,When we fall''

-Osoby, które najbardziej kochamy sprawiają, że upadamy, ale nie jest to upadek jak ten z krzesła- krótki i nie zawsze bolesny, kończący się kilkoma siniakami czy zadrapaniami. Jest to długi proces, w który stawiając drugiego człowieka ponad siebie stopniowo zapominamy o swoim szczęściu, bo liczy się już tylko ta druga osoba. Zatracamy się w niej, po drodze gubiąc siebie i własne szczęście- wtedy właśnie podchodzimy coraz bliżej urwiska, z nad którego upadek, może nas doszczętnie zniszczyć. Jesteśmy jak lustro, które po upadku rozbija się na miliony drobnych kawałków, których nie można poskładać i które już nigdy nie będzie takie samo jak przed upadkiem. Bo miłość niszy nas doszczętnie, jest jak rak w ostatnim najgorszym stadium, jest jak uzależnienie a największą hipokryzją ludzi jest to, że mimo bólu- miłość wciąż jest najważniejszą wartością w ich życiu.