Sığınak / Jeongho (Kısa Hikaye)
Jeongin ailesinin mezarına gitmişti o gün. O gün ilklerini yaşamıştı işte. İlk defa kalbi o kadar hızlı atmıştı. İlk defa uçuyormuş gibi hissetmişti. İlk defa her şeyi unutmuştu onunla karşılaştığını. Çok da bir şey yapmamıştı aslında karşısındaki. Sadece ağlayan Jeongin'e bir mendil uzatmış ve hırkasını vererek burukça gülümsemişti. Ardından da oradan uzaklaşmıştı. Jeongin hayatında ilk defa o gün yaşamak istemişti.
----------------------
Kendini iyi hissettiğini düşününce vedalaşmış ve çıkışa doğru yürümeye başladı. Sonra duyduğu ağlama sesiyle durmuş ve o tarafa yönelmişti. Gördüğü kişiyle eli bir anda kalbine gitmişti. Kalbinin sıkıştığını hissetmişti. Ağlayan yüzü görünce. Bir süre izlemişti ağlayan yüzü. Onun ağladığını gördükçe daha sıkışmıştı kalbi. Sarılmak istedi. Sarmak istedi bu tanımadığı kişiyi.
-----------------
"Jeongin, minik tilki senin için güvenli bir liman, sığınacak bir yuva olabilir miyim? Söz veriyorum. Seni incitmeyeceğim, sana her zaman yardım edeceğim. Ölüm bizi ayırana dek bırakmam seni. Benim de yaralarım var. Senin de yaraların var. Yaralarını iyileştirmek için elimden geleni yaparım. Senden tek isteğim beni kabul etmen. Güvenli sığınağın olmama izin verir misin?" Jeongin'in gözünden yaş aktı.
"Jeongin ağlama lütfen" dedi yalvarırcasına. Gülümsedi Jeongin.
"Üzgün olduğum için değil. Senin gibi birini bulduğum için ağlıyorum. Hyung benim de bir isteğim var" dedi Jeongin.
"Söyle. Ne istersen kabul edeceğim. Söyle hadi" dedi Minho
"Benim de senin yaralarına merhem olmama izin ver. Birlikte kapatalım yaralarımızı olur mu?" demesiyle, Minho Jeongin'i kendine çekip sarıldı.
02.02.2024
#jeongho_7
12.03.2024
#jeongho_5
14.03.2024
#jeongho_3
