"Selam ben Lara" dedim gülümseyerek "Bende Savaş. Tanıştığıma sevindim" dedi kahverengi gözleriyle gülümseyerek. O gülümsemesi kalbimdeki kelebekleri uçurumaya yetmişti. O bakışlarında, gözlerindeki gülümseyişinde, gamzelerinde çok şey saklıydı anlatamayacağım. Serviste gördüğüm gamzeli çocuğa aşık olacağım aklıma hiç gelmezdi oysaki. Bakışlarında kaybolduğum, kalbimdeki kelebekleri özgür bırakacağını bilemezdim. Ta ki gamzeli çocuğun bakışları ve gülüşü değişene kadar. O gamzeli çocukla çok iyi anlaşıyorduk fakat ne oldu ki birdenbire benden uzaklaşmaya, gözlerini kaçırmaya başladı? Niye bu kadar değiştiğini anlamaya çalışırken o gamzeli çocuğun, küçük bir oyuncağı olduğumu farketmemiştim.