Dışarıdan çok mutlu görünüyor olabilirim. Tıpkı dışarıdan çok çok büyük ve güçlü bir ağaç gibi ama içim çürüktü işte! Sanırım psikolojim de fazla iyi değildi. Tıpkı hastalığım yüzünden çıkan hafıza kaybım gibi.Ben bir oyuncaktım ve hayatta benimle oynayan haylaz bir çocuk. Peki ya aşk? Bu hastalığın panzehiri o ise? Beni kurtarabilecek tek şey sevgiyse? Geriye herşey gidip sadece Onur kalıcaksa? Belkide beni iyileştirebilirdi. Bana yardım edebilirdi. Onu seviyordum.