GÜMÜŞ KALPLER KRALLIĞI

Kız arabanın içinde öylece cansız şekilde yatıyordu. Rüzgâr öyle şiddetliydi ki, ağaçların kökleri topraktan sökülecek gibiydi. Doğa dışı ışıklar belirdiği hızla yok olmuştu. Ormanda birisinin gölgesi yolun kenarında belirdi, fırtınayı aldırış etmeden ağaçların arasından ilerleyerek, hızlı adımlarla yürümeye başladı.

Önce ön camdan arabanın içinde yatan kıza baktı. Öyle cansız gözüküyordu ki ölmüşe benziyordu. Kapıyı açtı ona doğru yaklaştı ve saçlarını yüzünden çekti. Yüzüne daha dikkatli baktı, alnında tomurcaklanan kanı görmezden gelerek onu dikkatli bir şekilde kollarının arasına yerleştirdi. Kaskatı olan bedeni kendisine bastırdı. Yüzüne son kez baktı ve artık daha çok tatmin olmuşa benziyordu bu oydu.

Adam başını göğe doğru kaldırdı. Sonra dudaklarından kadim sözcükler döküldüğü gibi sis tekrardan yavaş yavaş kendisini göstermeye başladı. Adam kızı daha sıkı tutarak sözcükleri tekrarlamaya devam ediyordu her kelime sisin daha da gürleşmesine, haşinleşmesine neden oluyordu. Gökyüzü adamın duasına yanıt verdi ve şimşekler daha azılı şekilde tekrardan çakmaya başladı. Bu basit bir doğa durumu değildi, varlığın diğer tarafından diyara gönderilen bir sinyaldi.

Mühür kırılmıştı.

Ağ gibi birbirlerine karışan şimşekler söndüğünde, bütün diyar tek bir anlığına karanlığa gömüldü. Her şey eski haline çok çabuk döndü, hatta öyle ki kimse bu garip olayı yadırgamayacak kadar hızlı olmuştu. Tek farkla! O da artık ne adamın ne de kadının varlığından kalan herhangi gibi bir izdi.

.