Ben geldim ana.! Bu sefer tek gelmedim ama, gelinini getirdim sana, vanilya kokulu kadınımı.!
Ben bilmem seni, anlatılan kadarsın bende, resimler de gördüğüm kadarsın gözlerim de.! Ama öyle büyüktür ki içimdeki sevdan, bir o kadar da büyüktür içimdeki yangının.!
Ben bu kadın ile azaltıyorum yangınını, bu kadın ile büyütüyorum sevdanı.!
Biliyor musun ana bu kadın bana imtihan. Senin yadigarın olan vanilya alerjisi, vanilya kokulu kadınım ile imtihan oldu, iyi ki de oldu. Sevdiğim, fakat uzak durmak zorunda kaldığım vanilyaya bağımlı oldum. Hayatım boyunca kaçmak zorunda olduğum kokuyu, şimdiler de almadam edemez oldum.
Bak anam Evin, bizim dilimiz de aşk, benim kalbim de aşk. Saraçoğlu konağının küçük gelini Evinamın..
Bir kadın düşünün, vanilyaya alerjisi olan bir adamı, vanilya bağımlısı yapan..
Nefesini dudaklarıma doğru üflerken nefesimi tuttum gergince. Koyu kahve gözleri sinirle kısılmıştı. Sinirden kasılan yüzü beni gersede geri adım atamıyordum.
Kolumu tutan sert eli gitmemi engelleyecek şekilde tutuyordu. Korkuyla fısıldadım, "Devran abi,"
Cümlemi bitirmeme kalmadan beni sertçe geriye iteledi. "Beni öpüp bana abi diyemezsin!" Bakışlarımı yere indirdim. "Kimse öptüğü adama abi demez. Olduğumuz şu sikik duruma bir bak!"
Haklıydı ama ben Özge'den ayrıldığına o zamanlar emindim. "Özür dilerim, abi. Haklısın ne diyeyim? Hataydı. Olmaması gerekirdi." Gözümden düşen bir damla yaşı görmesin diye kafamı sola çevirdim.
Sert ve büyük eli çenemden tutup kendine döndürdü. Nazik dokunuşu bile beni titretmeye yetmişti. Yüzünü tekrar yüzüme yaklaştırıp, "Değildi," dedi. Şaşkın bakışlarım onu bulduğunda dudaklarımda hissettiğim ani baskıyla geriledim.
🍃
Yetişkin içerik barındırır.