Ruhların Korosu [Ölümün Kumları Serisi]

Bu bir ölümsüzlük savaşı...
İnsanların aciz ruhlarına karşılık gücün simgesi olan kumlar, kumlara karşılık ölümsüzlük... Her bir insanın ölümü yeni küller doğurur. O külleri yakalayansa yeni oyunun sahibi olur.
Diğer alemdeki lordun kum saatine hapis ruhlarsa, ne ölü ne diridir. Lordun köleleri olmakla cezalandırılan ruhların çığlıklarını duymaksa ölümsüzlere has bir şey değildir.
Kum saatinde olansa sonsuza kadar orada durmaya mahkumdur. Ta ki ona kadar...

"Unutma ki sen ne ölü ne de dirisin. Ancak bir bedenin var ve kum saatine hapis değilsin."
Genç kadın şaşırdı, muğlak bir durumun ortasında kalakalmışken el yordamıyla karanlıkta kalmış kum saatini buldu. Derin bir bakışla kum saatindeki kırmızımsı, kül gibi görünen kumlara baktı. Ardından rehavetle gözlerini kapattı ve esnedi. Sonra tekrar sordu insan biçimindeki karaltıya.

"O zaman neyim ben?" Uzun bir sükunetin ardından gelen cevapsa hiç tatmin edici değildi.
"Ne yazık ki bunun cevabını ben de bilmiyorum ölümlü."
Yutkundu genç kadın ve mavi gözlerinde bariz bir kızgınlık belirdi.
"Ne ölüymüşüm ne diriymişim. Ne diye ölümlü demeye devam ediyorsun?"
Küçük, kısık bir kahkaha sesi yükseldi karaltıdan.
"Çünkü hoşuma gidiyor...Ölümlü."