TUTSAK

Kadın karşısında bütün heyetiyle duran adama bakıp, "Bitti!" dedi. Tek bir söz ikisinin arasına çekilmiş bir set değildi, bilakis aralarındaki özlemi harlayan tek sözcüktü. Kendisine yaklaşan adama karşın dimdik durdu karşısında. Geri tek bir adım atsa biliyorduki yanacaklardı.

Zifiri karanlık gözleri genç kızın yüzünü talan etti ardından ise dudaklarında gezindi. Birkaç kelime dahi edemeyen kendisiyken kendine hakim olamayışıda kendisiydi.

"Buna sen bile inanmazken mi?" Sesindeki o alaycı tını ikisinide sessizliğe itti. Fakat genç adam durmadı. Daha fazla yürüdü üzerine ve kızın belini tek hamleyle kavradı. Yüzleri birbirine fazlasıyla yakındı. İkisininde nefesi kesilmişti adeta.

"Senden nefret ediyorum." Tek cevabı bu oldu. Adamın dudakları iki yana kıvrıldı. Genç kadın ise bu ihtişama tanık oldu. Kulağına doğru eğilen genç adamın sözleri sadece şu oldu:

"Nefretinin bile nasıl harcandığını görebiliyorum. Değil nefret etmek, kaçışında bile kalbin seni ele veriyor."