yabanıl

Veda, on sekizinci yaşını bayat bir pastanın mumunu üfleyerek kutlarken sağlık-mutluluk-para dileğinin yıllar sonra onu bulan ailesiyle boy ölçüşemeyeceğini farkında değildi. Bir aileye sahip olmamanın neleri ifade ettiğini çok iyi bilse de aile denilen kurumun bir üyesi olmanın ne demek olduğundan bihaberdi. Sevgililer filmlerdeki gibi olur sanıyordu mesela, günün sonunda henüz serpilirken iki haftalığına çıktığı çocuğa hislerini sorgulandığında fark etti: İlişkiler ne olursa olsun bireyseldi ve iyi ya da kötü, içinde ne yaşanıyorsa asla hayal ettiğin üzere şekillenmiyordu. Bu yüzden henüz benliğine verdiği sözleri unutmayacak yaşa geldiğinde kendisini iyice tembihledi. Sevgiler de aşklar da hayal ettiğinden farklıydı. Bunu ayağını bastığı yabancı şehrin tozunu ilk kez yuttuğunda daha iyi anlayacaktı.