Ama söyle, daha kaç kış yaşatabilirim frezyaları?
Daha kaç kış canlı tutabilirim umutları?
Gün gelecek, solacak frezyalar.
Ne rüzgar değecek yaprağına, ne yağmur.
Kelebek bile yorulacak bir gün seni dinlemekten. Kırılacak kanatları, uçmak isteyecek inadına. Yolu uzak belki ama, durmayacak, gidecek senden.
Soldurdum frezyayı. Yapraklarını kopardım. Kökünden söküp attım umutları. Göğsüme, yaralarımın üzerine ektiğin bahçe yandı; külleri yaralarımı acıttı. Bu sonsuz bir kış sevgilim, bahar bile korkar oldu gelmeye.
120722 🪐