ESRARENGİZ

"Sevgili günlük;
Beni kimse anlamıyor ve kimse sevmiyor, annem bile. Babam hiç eve gelmiyor ve annem onun iş için Amerika'ya gittiğini ve çok uzun bir süre dönemeyeceğini söylüyor ama ben annemi Esra teyzeye Konuşurken duyuyorum "iyi ki gitti yoksa kendimi asardım, hatta Öncesinde onu, piç."diye söylenip duruyor. Allah'ım ne olur sen ailemizdeki herkese abime de anneme de sevgi ver... Arkadaşlarıma da... Onlar da beni hiç oyunlarına almıyorlar. Keşke hiç doğmasaydım ya da keşke beni başka birisinin bebeğiyle karıştırsalardı.."diye devam eden günlüğünü okuyordu. Kendi kendine "küçükken ne kadar da şanssızmışım ama şimdi..." Deyip arkasına baktı, yepyeni evine, camdan ona el sallayan eşine. Arabasına bindi ve gitti. İş yerine varınca arkadaşlarına da selam verip koltuğuna kuruldu...Uyuya kaldı..

Birkaç dakika sonra bir sesle uyandı "oğlum!! Hadi uyan kahvaltı hazır." Çok şaşırmıştı az önce koca bir adamdı ayrıca ne zaman uyumuştu da uyandı. Artık hayatı aynı olamayacaktı...