Parlak Kum

"Gözlerine dalıp uyuyakalmışım. Zamandan mekandan soyutlanmışım. Ben hala o gündeyim Aren. Uyandır beni."

Gözleri kıpkırmızı ve yorgun bakıyordu. İçimde bir duygu var ona karşı. Kıyayamak... Acıtmak istemiyorum onu. Çünkü geçmişin hesabını hala gütmüyorum. O defter bende acıyla kapandı, kendi kanımla mühürlendi. Tekrar aynı şeyleri yaşamak istemesem de karşımdaki adam ısrarla geçmişten bahsediyor.

"Ne ben seni gaflet uykundan uyandırabilirim ne de sen uyanabilirsin. O günle ilgili anı tazelemek ister misin? Dilinden düşüremiyorsun ya! Bir de benim şahit olduklarımı duy. Belki kendine gelirsin."

Gözlerimi kapattım. Geçmişe gittim. Orası sadece karanlık. Dolu dolu bir karanlık...