Η ανεξάρτητη Περσεφόνη ποτέ δεν θα επέτρεπε στον εαυτό της να ερωτευτεί εκείνον. Ήταν σίγουρη πως δεν ήθελε να μπλέξει μαζί του, ύστερα από τους τσακωμούς και τις συναντήσεις τους στο διάδρομο της μεγάλης εταιρείας που θα άνηκε πλέον και στους δύο. Το βλέμμα του κενό, σκοτεινό και ψυχρό όπως η κόλαση του Άδη.
Ήταν εξίσου σίγουρη πως δεν θα περνούσε ξανά χρόνο μαζί του, μετά από τον τσακωμό τους και το άγριο σεξ που ακολούθησε αμέσως μετά.
Ήταν σίγουρη πως δεν σήμαινε τίποτα γι'αυτήν, όμως οι μέρες περνούσαν και η ίδια κόντευε να τρελαθεί από τον πόθο της για εκείνον. Κανένας άντρας δεν την είχε κάνει να φαντάζεται τους ίδιους για τις επόμενες εβδομάδες, εκτός από εκείνον.
Ο έρωτας είναι μια επιθυμητή αρρώστια που καταστρέφει όλους τους ανθρώπους. Τους τυφλώνει κάνοντας τους να βλέπουν μόνο τα καλά του ατόμου για το οποίο τρέφουν συναισθήματα αγάπης και θαυμασμού, χωρίς να παρατηρούν πλέον τα ελαττώματα.
Πως γίνεται ένας άνθρωπος να μην τρέφει συναισθήματα για το άλλο άτομα μετά από τόσες καυτές και στενάχωρες περιπέτειες? αναρωτιόταν συνέχεια η Περσεφόνη..