çaresizliğimin içinde yer var sana da kahveni kap gel. beraber düşünelim olan biteni, olamayanlar yüzünden böyleyiz ya zaten.. bi koltuk kadar rahat olamadık, bi çerceve kadar asılı kalamadık bu hayatta.. içinde ki resimler kadar yaşadık hep. ben seni kırık camlar kadar sevdim.. her yutkunuşumda canım acıdı yine de devam ettim. bu bi delilik olsa gerek...