ASKER

Diğer hastalarımı kontrol edip abim yanına aşağı indim. Beraber çardağa oturup çayımızı yudumluyorduk.
" Gördün mü?"
" Evet"
" Konuştun mu?" dediğinde derince yutkundum bakışlarımı çekerken.
" Sana daha önce de söyledim yok öyle biri."
" Seviyor seni."
" Seven insan kırıp gitmez." dediğimde haklı olduğumu biliyordu her zaman.
" Seven insan mecbursa bırakır."
" Şu konuyu konuşmayalım"
" Hâlâ affetmedin değil mi? Dönmesine rağmen?" dediğinde abim bugün yine beni anlamıştı.
" Dönse bile affetmem."
" Dönse affetmem diyorsun da adı geçince gözlerin doluyor be çocuk..." diyen abim ile dolu olan gözlerimi kırpıştırdım.