Mind Games: A Nijisanji Fanfiction

"Lanet olsun, Uki! Birileri bizi kullanıyor! Hem de öyle bir kullanıyor ki şu ana kadar yaptığımız ve bundan sonra yapacağımız her şey, her hareketimiz önceden planlanmış durumda. Birileri bizi kullanıyor ve bizim tek yapabildiğimiz bileklerimize bağlı iplerle dans etmek, yazılan senaryoya göre kendi sonumuzu getirmek! Bu işin sonunda birileri değil herkes yanacak!"

え え え

Yakın gelecekte gerçekleşen büyük bir yıkım. Ve arkasında bıraktığı kendi gibi büyük bir enkaz.

Yine de kendini kurtarıp soyunu devam ettiren insanlık. Ve aralarındaki ayrımcılığın ve sosyal araştırma deneyinin kurbanı olan o şanssız sınıfın onlarca üyesi.

Ve herkesi kurtarmaya çalışarak var olan tüm kanunlara baş kaldıran, o "aykırı" insanlar.

O insanların hepsi bir bir bu tablodan silinene kadar; benliklerini, akıllarını, varlığından haberdar bile olmadıkları dahil her şeylerini kaybedene kadar birinin, birilerinin veya bir şeyin yarattığı sahnede müzikal sergileyen kuklalardı. En sonunda hem kendileri, hem o sahne, hem ipleri ve onları tutan, son şarkılarını söyleyerek beyaz alevlere teslim oldular.

Fakat hiçbir şey bitmemişti, yeni bir şey de başlamıyordu. 4 senenin ardından hala tazeliğini koruyan derin yanıklar ve yüreklerindeki kesikler, her gece görülen kabuslar; uzun zaman sonra yeniden kendini hatırlatan geçmişle birlikte perde ardından sıyrılmıştı. Karşılarında çıplak bir heykel kadar net ve somut duran geçmiş ve kabusları günyüzüne çıkarmalarında onlara yardımcı olacak kişi ise, zamanında onlara bir "hiç" karşılığında yardım eden gizemli yoldaşlarıydı...

***